INSYNUACJA
INSYNUACJA
Stefan Norblin zwrócił się do pewnej pani. które właśnie poznał:
- Zapraszam panią na kolację, a potem do mnie na kawę...
- Cóż pan sobie myśli! - zawołała dama - że jestem kokotka?
- Ach, broń Boże! - uspokoił ją Norblin. - Przecież nikt nie mówi o płaceniu...*
Opis
Insynuacja zwykle używa się z przymiotnikiem „kłamliwa”, choć wcale tak być nie musi. Insynuacja to snucie mniej lub bardziej nieuprawnionych sądów i przypuszczeń w celu wpłynięcia na nasze stanowisko. Podobnie rzecz ma się z plotką, która jest po prostu informacją niesprawdzalną – może być prawdziwa lub nie – to nie ma znaczenia (w sensie funkcji, jaką pełni).
Przykład biznesowy
- Słyszałem, że pana firma nie dotrzymuje warunków płatności. Co mógłby pan w związku z tym zaproponować jako dodatkowe zabezpieczenie?
I jeszcze:
- Nie jestem pewien czy pański upór w negocjacjach z naszą firmą jest podyktowany wyłącznie sprawami merytorycznymi.
Przykład domowy
- Słuchaj pożyć mi 500 zł przecież nie masz mnie chyba za złodzieja (nie myślisz o mnie tak źle)
- Nie chcesz pojechać do mamusi na obiad, bo mnie nie kochasz., a mamusi nie szanujesz..
Jeszcze innym orężem insynuacji są” przemilczenie, dwuznaczności, podteksty:
- Sama nie wiem, dlaczego nie chcesz załatwić wczasów, czy rzeczywiście chodzi tylko o pieniądze.
Ta manipulacja jest bliska w mechanice i sposobie działania argumentu dotyczącego osoby, ponieważ jej celem nie jest jakakolwiek, nawet pozorna, argumentacja merytoryczna tylko zniszczenie i zdezawuowania nas lub spraw, które reprezentujemy.
Obrona:
Nie jest prosto wytłumaczyć komuś, że nie jest się garbatym lub udowadniać, że się czegoś nie zrobiło. Niemniej możemy:
¨ Asertywnie szukajcie krytyki, dopytujcie się o źródła i konkrety, żądajcie dowodów.
¨ Wyjaśniajcie nieścisłości.
¨ Jednym słowem demaskuj wszelkie insynuacje.